Hi! Guys Hi teacher สวัสดีครับ ผมชื่อนาย สิรวิชญ์ธนา อัครปิยธนัน
รหัสนักศึกษา 6102111001
คณะ : นิเทศศาสตร์ สาขา : นิเทศศาสตร์
ผมกำลังเข้าศึกษาปีที่ 1 ของ มหาวิทยาลัยเนชั่น [ NTU ] จังหวัด ลำปาง ครับ ผมเป็นคนที่ชื่นนชอบ และ มีความสุขเวลาที่ได้มีการแสดง หรือ ออกหน้ากล้องเสมอ ผมจึงเลือกนิเทศศาตร์ และ เหตุผลที่ผมเลือกที่นี่คือ 1.ที่นี่ให้โอกาศ แก่เด็กที่ขาด ทุนทรัพย์ ทางการเงิน และ มีทุนมอบให้ ผมจึงเลือกที่จะเข้ามาศึกษาที่นี่ ครับ แล้ว ชีวิตในมหาลัย ผมก็เริ่มขึ้น ผมได้ รู้สึกว่า มหาลัยเป็นสถานที่ๆไม่เหมือนที่ๆเราเคยไปมาก่อน มันเป็นอะไรที่มากกว่า สถานศึกษา ผมได้อะไรมากมายาจากที่นี่ จากกิจกรรมที่รุ่นพี่จัดให้ การกิจกรรมที่อาจารย์ให้มา และ การเรียนการสอนที่แปลกใหม่สำหรับตัวผมเองด้วย อ่ะเราไม่พูดมากดีกว่า งั้นผมจะขอเล่าย้อนหลังจากก่อนที่จะเข้ามาที่ NTU นี่เลยแล้วกันนะครับ ♥
ช่วงเวลาที่รอ NTU เปิด ตัวของผมเองนั้นก็ได้เข้าร่วมกิจกรรมของชมรรมคนลำปางที่ร่วมใจบำเพ็ญประโยชน์ ให้แด่ บ้านเกิด ทำความสะอาดวัด ทำความสะอาด โรงเรียน เด็กเล็ก ให้ความบันเทิงแก่ โรงเรียนที่อยู่ห่างไกลความเจริญ หรือ ความช่วยเหลือยังไปไม่ถึงครับซึ่งพวกเราได้ทำมาทั้งหมดที่พูด มาคือกิจกรรม ของ ชมรมเล็กๆของ ลำปาง ครับ มีชื่อว่า "ฮักหนา" และอย่างว่า ผมนั้นแต่เดิมชอบการแสดงอยู่แล้ว ยอมรับด้วยว่าเหตุ 1 ที่เข้ามาเพราะอยากจะ แสดงละครเวที ด้วย แต่ผลพลอยได้คือ เราได้มีเพื่อนเยอะแยะมากมาย คนรู้จักเยอะขึ้น มีความรู้สึกพูกพันธ์ และ สอนให้เราให้เกียรติ์คนอื่น ด้วย มันเป็นเหมือนบ้าน หนึ่งหลังที่อบอุ่น และ น่ารักมากครับ มันเลยทำให้ผมได้อะไรหลายๆจากที่นั่น
H U G N H A 3 2
ต่อมา เราก็ได้เริ่มเตรียมตัวที่จะแสดงละครเวที ผมไม่เคยคิดว่าเราจะได้รับหน้าที่อะไรเวลาแสดงครับ แต่ในทางกลับกัน ผมคิดว่าหน้าที่ๆเราได้มามันมีความสำคัญในตัวของมันอยู่แล้ว ฉนั้นเราก็ควงรที่จะทำมันให้ดีที่สุด ผมจึงตั้งใจฝึกซ้อม เป็นอย่างหนักครับ โดยพยายามไม่คิดเถึงความเหนื่อยยากของมัน แต่ก็ด้วยอะไรหลายๆอย่างก็ทำให้ผมเกือบจะ ทอดทิ้ง มันไปแต่เพราะเพื่อนๆ พี่ๆ เป็นคนคอยดึงผมไว้ พวกเราก็ได้อยู่จนถึงวันสุดท้ายครับ ที่บ้านฮักหนา . . . ต้องปิดลง
4 ใบเถาว์
ต่อมา พอบ้านฮักได้ปิดลง แต่ ฮักหนา ไม่ใช่สถานที่ แต่เป็น ผู้คน มันจึงยังทำให้พวกผม
ไม่เหงาเลย พอเราได้เข้ามาใน มหาลัย ก็ได้พบเพื่อนใหม่อีก 3 คน แต่ละคนก็มี บุคลิกที่แตกต่างกันไปอย่างสุดขั้ว บางคนตลก เฮฮา บางคนก็ติสๆ บางคนก็ น่าหงุดหงิดเวลาคุยงานด้วย แต่เวลาพวกเราได้อยู่ด้วยกันนั้น เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก ผมรู้สึกถึงความอบอุ่น จากพวกเขาได้ แหม ก็มีกันอยู่ 4 คนนี่เนอะ ฮ่าๆๆ
พวกเราได้ลองทำกิจกรรมหลายๆอย่างด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นงานพานไหว้ครู กิจกรรรม รับน้อง หรือ แม้แต่การลงประกวด ดาวเดือน ครับ ใช่ พวกเรา ลงดาวเดือนกันด้วย! ส่วนผมนะหรอ ฮ่าๆ ลงดาวเทียมครับ ด้วยความคิดที่ว่า ถ้าเราลงไป เราต้องการ Profile ด้วยจึงคิดว่าถ้าลงเดือนไปยังไงก็ชนะยาก ทำไมเราไม่ลง ตำแหน่งที่มี คู่แข่งน้อย แต่สนุกแทนละ?? ผมจึงเลือกที่จะลง ดาวเทียมครับ!!? ใช่ และแล้วผมก็ได้ลงดาวเทียม
ใครจะไปคิดว่าคนที่แต่งหล่อๆมาดครึมๆนิดนึงจะไปทำอะไรอย่างนี้ล่ะ แต่เนื่องจากเป็นคนที่เต็มที่กับทุกกิจกรรมอยู่แล้ว จึงทำให้เรากล้าที่จะแสดงออกมาอย่างที่เห็น
ต่อมาก็เป็นงานไหว้ครู เป็นงานไหว้ครูที่วุ่นวายมากด้วยความที่ตารางเวลาของงานรับน้องก็มี เรียนก็ต้องเรียน ดั้นน ใกล้งานเฟลชชี่ไนท์อีก พอทุกอย่างมันใกล้จะชนกันไปหมดจึงทำให้พวกเราต้องรีบทำพานไหว้ครูกันอย่าง ขมักขเม้น
ผลงานที่ได้อาจจะไม่ได้รางวัลแต่พวกเราก็ ภาคภูมิกับมันไม่ใช่น้อย เพราะนี่แสดงให้เห็นว่ามี 4 คนก็ไม่ได้แปลว่าจะทำงานใหญ่ไม่ได้ พวกเรา 4 คนจะทำงานนี้ไม่ได้จริงๆถ้าหาก พวกพี่ๆไม่ช่วยครับต้องขอบคุณพวกเขามากเช่นกัน ถ้าไม่เช่นนั้นผมคิดว่างานนี้น่าจะเสร็จวันไหว้ครูพอดีแน่ๆเลย ฮ่าๆๆ
พอจบงานไหว้ครูก็ต้องมารับน้องอีก เป็นกิจกรรมที่ตอนแรกคิดว่ามีแล้วมันได้อะไร พอผมได้เข้าร่วมแค่นั้นแหล่ะ ได้รู้เลยว่าเออ มันมีไว้ปลดปล่อยวะ เพราะเวลาที่เข้ารับน้องทีไร พอถึงช่วงสันธนาการ ออกมาพวกผมก็เต้นเล่นกับมันอย่างเต็มที่ มันทำให้เราหายเครียดได้เลยทีเดียว ผมจึงชอบที่จะเต้น และ สนุกเวลามีอะไรพวกนี้เข้ามาครับ
งานนี้ทำให้เราเห็นว่าจริงๆแล้วพวกพี่เขาตั้งใจแค่ไหนกับการรับน้องนี้ และ พวกเขาเสียเวลาไปมากเท่าไหร่ เพราะทุกครั้งหลังรับน้องเสร็จ ผมจะออกไปกินข้าวกับเพื่อนๆเกือบตลอด แต่แทบไม่เห็นรุ่นพี่เลย ผมเคยลองชวนไปเขาก็ไม่ไป ผมได้รู้ว่า หลังจากรับน้องเสร็จพี่เขาต้องเตรียมแผนไว้อีก และ รุ่นพี่จะโดน หนักกว่าเราทุกวันจนกระทั่งวันรับน้องวันสุดท้ายครับ . . .
มันทำให้ผมเห็นว่า NTU นี้เป็นครอบครัวแบบไหน มันทำให้ผมรู้สึกดีใจมากที่ได้เข้ามาศุกษาที่นี่ ครับ แหมไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลย ก็มันหมดแล้วนิเนอะงั้น ขอลาไปแต่เพียงเท่านี้นะครับทุกท่านนน ขอขอบคุณมากครับที่ยอมสละเวลามาอ่านเรื่องแบบนี้ แต่ มันสนุกจริงๆแหล่ะ ชีวิตในรั้วมหาลัยเนี่ยเนอะ ขอบคุณมากครับผม
